2 juli 2011. De Carbagerun introductiedag in Westerbork.
’S morgens de beamer nog even gepeild en gecheckt
voor de eerste serieuze kilometers voor de carbagerun. Alles ok zover ik kan beoordelen. Dus rock and roll, de weg op met “the shark”.
De auto staat koud buiten, of er komen al toeschouwers aan. Daarbij arriveerde ook particuliersponsor en vriend Robert Janssen. Het afgesproken bedrag al in de hand.
Iets voor 10 s’morgens moest ik toch echt de boel gaan aanzwengelen. Dus vrienden en bekende ik ga er vandoor. Vrouw en kind een knuffel en gaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan.
De beamer slaat natuurlijk gelijk aan, en een aangename roffel vanuit het vooronder zegt mij dat het goed komt vandaag.
Daarna Mart ophalen. Als ik de straat in rijd,
komt hij al bijna naar buiten. Dat zegt genoeg. Er staat ons een mooie dag en een mooi evenement te wachten. Nu de eerste dag, zo’n 3 weken voor het echte werk. We spreken af
dat ik blijf zitten achter het stuur, en dus heen rijd.
Wel merken we op dat bij 90 km/h de auto zo gaat bibberen dat hij uit elkaar lijkt te vallen. Hadden we de voorwielen netjes laten uitbalanceren, vergeten we de achterwielen
te doen. En daar zit een afwijking in…..niet normaal. Ik denk dat er een hele emmer lood voor nodig is om dit stukje onbalans eruit te halen. Dus Garage van Boxel moet toch
even aan de slag. Toch even proberen of het zogenaamde shaken verdwijnt bij 120. Nee, dus. 130 dan?
Nope. Ik stop met verder proberen voordat ik direct met veger en blik de snelweg moet gaan opruimen. Veel, heel veel onbalans in waarschijnlijk het linker achterwiel. Nou had
Ben Slaager (vorige eigenaar en collega) al verteld dat hij na een avondje stappen met de BMW een vluchtheuvel had geschampt. Ik kan het bevestigen. Maar dit technisch
probleem wordt opgelost. Maar hierdoor kunnen we dus niet harder dan 100. Toch jammer, want verder loopt de coupe als een zonnetje, en zijn we er beiden over eens; de auto rijdt echt lekker.
De navigatie werkt ook goed, maar moet wel constant in de sigarettenoplader zitten. Trek je de plug eruit dan valt hij binnen een kwartier uit. Maar daar weten we onderweg wel iets op.
We hebben in het overvolle dashboardkastje nog een splitter liggen. Wel van het type goedkoop, maar volgens Martin is het Action materiaal (iedereen kent de winkelketen Action,
waar je voor 2 euro bijna 3 tassen vol rommel kan kopen). Halverwege de rit was er zoveel getwitterd door onze twitterkoning dat zijn ultra moderne gsm moest worden opgeladen.
Ik moet zeggen dat twitteren tijdens dit evenement echt wel geinig is. Je hebt met vele auto’s (teams) contact, en je lacht je ballen uit je broek. Maar goed de splitter in erin
gedrukt en snel de navi erin, daarna de telefoonoplader en HAJETOO………………………GODVER brand, rook, ellende. Snel dat klote ding eruit getrokken. Bijna de fik erin. Dat is zoveelste
keer dat de Beamer bijna afbrand. Geen Action rommel vanaf nu in onze carbagerunner. Klaar ermee. Ramen opgedaan om de brandlucht en rook eruit te laten.
Even later zien we bij benzinestations al enkele opvallende auto’s staan. En via twitter komen we te weten dat er een team zo’n 2 kilometer achter ons rijdt. Dit team rijdt
in een hele vette BMW 735i (zoals we later hoorden, meer dan 5 ton op de teller), die verbouwd is als interceptor, inclusief fel knipperende pacecar lichten. We zien deze gasten
snel naderen en knallen ons met een vaart voorbij. Ondertussen nog wenkend dat we moeten aanpikken. Ik zou willen, maar de Shark laat dit niet toe.
Later spraken we die gasten nog, en die vroegen gelijk waarom er niet gevolgd werd.
We naderen de plek van bestemming. Een hele kleurrijke verzameling carbagerunners staan al aan de kant. Geweldige creaties (zie foto’s) zoals een echte hotrod op basis van een oud Mercedes busje.
Een Bob de Bouwer bulldozer, waar een pontiac Transport onder blijkt te zitten, een lijkwagen, een brandweerkever, Noormannenschepen inclusief boegbeelden van Volvo’s,
een vrachtwagen met podium waar een echte band in staat te spelen, een bmw 7 serie volgeplakt met condooms, een disco wagen, een oude Porsche in oude racekleuren enz enz. Geweldig om hier bij te horen.
Onze auto heeft ontzettend veel aandacht, mede dankzij de goed gelukte haaienbek. Mensen fotograferen onze auto alsof er een nieuw model wordt getoond. Bij uitstappen al gelijk de
plaatselijke pers te woord gestaan. Kreeg gelijk een microfoon onder mijn neus. Ook de TV al gehaald. Geweldig.
Het was een gezellige middag met plaatselijke artiesten en veel bier en geouwehoer. Ons startnummer opgehaald. We starten onder NR 10.
Ook stond er nog een vermogensbank en was het mogelijk om door het bos te crossen om een tijd te zetten, en zo al een prijs in de wacht te slepen. Wij hebben aan beide onzindingen niet meegedaan.
We houden de auto nog even heel. 2 auto’s zijn al vroegtijdig uit de strijd. 1 overleefde de vermogensbank niet. Met veel rook kwam een bmw 750i aan zijn einde, en in het bos kwam een auto tegen
een boom tot stilstand….race over.
Even later mocht een kever zich absolute schlemiel van de pk’s noemen. Met 26 pk ! De hoogste score; een Bmw met 187 pk.
Na nog wat gezellige uren begon het feestje toch op het einde te lopen. Daarna nog geprobeerd het voort te zitten in het dorp zelf, maar hier leek iedereen al op bed te liggen. Dan maar besloten
om ons luxe hotel op te zoeken.
Deel 1 van de Carbage run zit erop. We gaan de BMW nog even verder prepareren,
en voorzien van wat handige snufjes om de opdrachten goed uit te voeren. Er
wordt nog gekeken of er een “bakkie” gemonteerd gaat worden. We hebben nog een
week of drie en dan is het zover!